การดูดไขมัน

การเตรียมผิวหนังบริเวณที่จะทำ

ผลจากการสังเกตของแพทย์(ก็อีกนั่นแหละ แพทย์ฝรั่งไม่ใช่แพทย์ไทย) เขาพบว่าสิ่งที่ดูดออกมาไม่ได้มีแต่ไขมัน ท่อดูดไขมันยังเข้าไปทำลายเส้นเลือดเล็กๆในชั้นใต้ผิวหนัง ทำให้ผู้ป่วยจะเสียเลือดไปด้วย และอาจมากถึง 40% ของปริมาณของเหลวที่ดูดออกมาทั้งหมด เมื่อเป็นเช่นนี้ สมัยแรก การดูดไขมันแต่ละครั้งทำได้ไม่มาก แถมต้องให้เลือดอีก

ด้วยความชาญฉลาดของแพทย์(ฝรั่งอีกแหละ) เขาเลยทำสารละลายอันประกอบด้วยน้ำเกลือจำนวนมากบวกกับยาชาและอะดรีนะลีนขนาดสูง ใช้ฉีดบริเวณผิวหนังที่จะทำเสียจนพองบวมแน่นได้ด้วยน้ำ สารละลายจำนวนมากๆนี้จะเข้าไปสร้างแรงดันทำให้เล้นเลือดมีขนาดเล็กลง ตัวยาอะดรีนะลีนขนาดสูงก็ทำให้เส้นเลือดหดตัวอย่างมาก  การดูดไขมันเลยเสียเลือดน้อยลงมาก กล่าวคือ อาจมีเลือดผสมอยู่เพียง 1-5% ของปริมาณของเหลวทั้งหมดที่ดูดออกมาได้  ยาชาก็ทำให้ผู้ป่วยไม่เจ็บป่วยไปถึงหลังผ่าตัด ระหว่างผ่าตัดก็มีความต้องการใช้ยาดมสลบลดลง ฟื้นจากการนอนหลับเร็วขึ้น

ถ้าสารละลายที่ฉีดเข้าไปมีปริมาณเท่าของของเหลวหรือไขมันที่ดูดออกมาได้ เราเรียกวิธีการนี้ว่า "SUPERWET technique"

ถ้าสารละลายที่ฉีดเข้าไปมีปริมาณมากกว่าของเหลวหรือไขมันที่ดูดออกมาได้ เราเรียกวิธีการนี้ว่า "TUMESCENT technique"

ปัจจุบันนี้ เป็นยอมรับกันทั่วไปแล้วว่า เทคนิค superwet และ tumescent ทำให้มีการเสียเลือดน้อยมาก ทำให้แพทย์สามารถดูดไขมันออกได้เป็นปริมาณสูงมากในแต่ละครั้ง เช่น สูงถึง 5 ลิตรหรือมากกว่า  อย่างไรก็ตาม เทคนิคใหม่ก็ไม่ได้ปราศจากปัญหา แม้ว่าจะแก้ปัญหาเก่า แต่ก็ได้สร้างปัญหาใหม่ คือ ภาวะน้ำเกิน จากการที่ต้องฉีดสารละลายที่ว่าเข้าไปจำนวนมาก ร่างกายก็ดูดซับเอาสารละลายจากผิวหนังเข้าสู่ระบบไหลเวียน หากมากเกินไป ผู้ป่วยก็ถึงขั้นน้ำท่วมปอด หัวใจวาย และเสียชีวิตได้  หรือถ้าดูดไขมันออกมากจนเพลิน ผู้ป่วยก็กลับกลายเป็นขาดน้ำจนถึงขั้นช็อคจากไม่มีเลือดเพียงพอในระบบไหลเวียนของร่างกาย

เทคนิคการดูด /  ระยะเวลาที่ใช้ / กลับไปด้านบนสุด